NEPAL YUKSEK DAGLAR ve SEKER COCUKLAR DIYARI

Nepal Hindistan sinir kapisi Mahendranagar daha cok han kapisi gibi. Iki ulke vatandaslari herhangi vize veya kontrol olmadan istedikleri gibi geciyorlar diger ulkeye. Tek prosedur yabanci turistler icin, o da cok rahat bir sekilde hallediliyor cok turist gecmedigi icin bu sinir kapisindan. Yanliz Nepalli gumruk memurlari " baksis" yani rusvet istiyorlar her turistten ama orali olmazsan da israr etmiyorlar.

Bati terai bolgesi Nepal'in guney ovalarini kapsiyor ve yepyeni otoyol sayesinde cok rahat ilerliyor insan motorla. Buradaki tek sorun Maoistlerin etkin oldugu bolge olmasi ve doguya giden tek bir yolun bulunmasi. Burada hemen hemen her koy girisinde Maoistler yolu kalin halatlarla bloke edip makbuz karsiliginda vergi topluyorlar. Biz paramizi bu teroristlere degil de gercekten ihtiyaci olan yetim cocuklara vermek istedigimiz icin, her seferinde paramizin olmadigini soyleyip israrlari gozardi ederek yolumuza devam ettik. Batiyi doguya baglayan tek yolun boyle gelisi guzel bloke edilmesi sinirlendiriyor insani gercekten. Ote yandan iki hafta once maoistlerin bombali saldirisinda olen bir kamyon soforunun arkadaslari yas tuttuklari icin 5 gun boyunca yolu kamyonlariyla tikayip, cenazenin bulundugu koyden insanlarin gecmesini engelleyip, ara yollara gonderiyorlar. Biz yalvar yakar tarzanca anlatmaya calistik bu acili insanlara, baska yoldan gidersek kaybolacagimizi ,bu bolgenin yabancisi oldugumuzu ,bizim icin tek yolun bu anayol oldugunu.Yalvar yakar gecmemize izin verdiler. Bu bolgede cok turist olmadigi icin ayricalik tanidilar bize.

Nepal'in ne kadar fakir oldugu ilk anlardan itibaren gozumuze carpiyor. Burada bir restoran bulmak neredeyse imkansiz. Yemek yemek icin genelde mutfaklarini lokanta haline getirmis ailelere gitmek gerekiyor. Bir yandan cocuklarini yirtik dokuk cantalariyla okula hazirlarken bir yandan bize yemek pisiriyorlar ev hanimlari. Yemek karsiligi odedigimiz paraysa bizim icin gulunc (iki kisilik yemek 80 kurus). Hindistan bu acidan gercekten cok daha zengin bir ulke ve Nepal'deki bir cok yol ve kopru insaati Hint isbirligiyle yapilmis.

Iki gun sonunda Nepal'in ikinci buyuk sehri Pokhara'ya variyoruz. Bu oldukca turistik sehir, piril piril bir golun etrafina kurulmus, rock barlardan,biftek restoranlarina, her turlu teknik spor kiyafetin satildigi magazalara kadar herseyi bulmak mumkun.

Pokhara'ya asil gelme sebebimiz, uzun zamandir hayalini kurdugumuz 14 gunluk Annapurna yuruyusu icin merkez olmasi. Burada gerekli olan sirt cantasi,eldiven,yagmurluk vb ihtiyaclari karsilayabiliyor, size tum yuruyus boyunca eslik edecek ve esyanizi tasiyacak bir hammal ayarlayabiliyorsunuz. Ilk basta bana hammal tutma fikri pek cekici gelmedi. Bizim rahatimiz icin, bize gore cok kucuk bir miktar karsiliginda bir insana tum esyamizi tasitmak biraz hainlik gibi geldi. Tabi diger insanlarla konusunca anladim ki, bu is icin farkli sehirlerden gelen, tek gecim kaynagi hammallik olan ve bu sayede cocuklarini doyuran insanlar var Nepal'de. Bunun uzerine kaldigimiz misafirhane sahibi bir tanidiginin oldugunu soyleyip bizi Deep'le tanistirdi. Gunluk harcirahta anlasinca ertesi gun yuruyuse baslamak uzere sabah 6'da sozlestik. Yeni aldigimiz sirt cantasina tum ihtiyaclarimizi yerlestirip, heyecan icinde uykuya daldik.